Hoezo betrokken?

Het is vrijdagmiddag 14:00 uur als ik met een stapeltje iPads de Topklas binnen loop. Hoewel Phil nog bezig is met de afronding van de les is alle aandacht al richting iPads gegaan. Ze hebben er zin in. Na een korte uitleg over het op een goede manier omgaan met de apparaten, waar ze het interactieve boek kunnen vinden en het inpluggen van de splitter voor de koptelefoons, worden de tweetallen bekend gemaakt. Even klinkt er wat gesputter omdat een jongen met een meisje gaat samenwerken en (door de jongens) over de iPad met de roze smartcover, maar dat wordt al snel vergeten als de apparaten aan gaan. Even waan ik me weer terug in 1996, het jaar waarin ik afstudeerde. In dat jaar zat ik vol spanning te wachten op de reacties van de kinderen op mijn eigen geschreven musicalnummers, nu op de reacties op mijn eigen geschreven boek. En hoewel ik best tegen kritiek kan, het is toch wel je eigen ‘kindje’, dat je aan het ‘grote publiek’ presenteert. Een publiek dat ook nog eens goudeerlijk reageert in: leuk of niet leuk vinden. De boeken worden geopend en ineens is het muisstil in de groep. Nou ja muisstil… één leerling gaat zo op in de openingsfilm en het herkennen van zichzelf en zijn klasgenoten daarin, dat hij zo af en toe wat vreugdekreten uit, maar verder kun je een speld horen vallen. Phil en ik kijken elkaar verwonderd aan. De openingsfilm wordt kort nabesproken en ik leg de nadruk op het bekijken van de moeilijke woorden: “Een tik op het woord laat zien wat het betekent, maak daar gebruik van, want in de quiz aan het einde van het hoofdstuk wordt er niet alleen iets gevraagd over de programma’s maar ook over de moeilijke woorden.”  En verder gaan ze met het eerste hoofdstuk: Aan de slag met… Een hoofdstuk waarin ze vooral kennismaken met de iPad zelf en wat basisapps, voordat het echte werk gaat beginnen. De eerste basisapp is Garageband. Een programma waarmee ze zelf muziek kunnen componeren. Hoewel er eerst nog aarzelend gevraagd wordt of ze echt met Garageband mogen werken, zien we al snel overal headbangende hoofden. Het is mooi om te zien dat elk duo zijn eigen werkwijze heeft. Sommigen schrijven uitgebreid op welke klanken ze wanneer willen laten horen, terwijl anderen lekker uitproberen. Om 15:00 uur is het tijd om naar elkaars werk te luisteren en hoewel het experiment voorop stond, valt het resultaat zeker niet tegen. Van een James Bond achtervolgingsdeuntje tot aan een ontspannende loungebeat, allerlei stijlen komen voorbij. En dan is het tijd om de iPads in te leveren. “Nou al”, roept een leerling. Een blik op de klok leert hem dat het al kwart over drie is. “O, ik dacht dat het pas kwart over twee was, dat we nog maar een kwartiertje bezig waren.” Hoezo betrokken?