En weer wat geleerd!

Over het algemeen ben ik best tevreden over updates die er voor diverse programma’s verschijnen, zeker wanneer er een nieuwe functie aan de app. wordt toegevoegd, behalve nu. Het heeft me namelijk nogal wat moeite gekost om de screencast van het programma Paper in te spreken. Bij het streamen van het beeld van mijn iPad naar mijn laptop, beginnen de ventilatoren een enorm kabaal te maken, waardoor het beter is eerst het beeld en dan pas het geluid op te nemen. Aangezien ik bij dit filmpje op sommige momenten wel erg snel door het programma blader, is de tekst lastig te timen, maar uiteindelijk is het mij gelukt. Ik natuurlijk blij, maar wat denk je… verschijnt er een update met een nieuwe functie. Een nieuw nog onaf boek is nu al verouderd. En daarmee heb ik meteen een eerste knelpunt te pakken van het maken van filmpjes over het werken met ICT programma’s. Het regelmatig verschijnen van updates die net een kleine wijziging brengen in het werken met het programma zorgt ervoor dat je eigenlijk weer opnieuw kunt beginnen. Ik besluit om het even zo te laten. De nieuwe tool in Paper schaf ik voorlopig nog niet aan voor school en meer is er niet veranderd… toch?

Een paar dagen voordat de leerlingen met het programma aan de slag gaan ontdek ik dat er minder kleuren in het palet zitten dan eerst. Meteen ontstaat de gedachte of dit dan nog wel het juiste programma is om te gebruiken of dat het zinvoller is een ander programma te gaan gebruiken. Gebrek aan tijd zorgt er echter voor dat ik niet anders kan dan de kinderen toch te laten werken met dit programma. Op hoop van zegen dan maar.

Tijdens het experimenteren met Paper hoor ik geen afkeurende geluiden van de kinderen. Kennelijk storen zij zich niet aan het minimale aantal kleuren dat gebruikt kan worden. Ik zie ook de mooiste en kleurrijkste? tekeningen verschijnen. Hoe dat kan zie ik als ik voorbij een leerling loop die op en neer aan het scrollen is tussen verschillende kleurenpaletjes. ‘Doe dat nog eens’, is mijn reactie en hop daar gaat ze weer. ‘Hé ik wist helemaal niet dat dat kon. Nu heb jij mij iets geleerd.’ Hoewel ze glimt van trotsheid is haar reactie: ‘O ik deed maar wat hoor.’ Even later loop ik langs een andere leerling die mij weer een ander trucje leert. Ik vind het geweldig, leerlingen die een juf iets leren. En het mag duidelijk zijn… Paper blijft en een nieuw filmpje gaat komen. Een filmpje dat, dankzij de leerlingen, weer klopt als een bus!