Niet meer aan het handje...

Foto: Kozzi.com

Werken met het interactieve boek: Creatief met DigiTaal betekent kunnen en durven loslaten ondervind ik als de leerlingen aan het experimenteren slaan met iMovie. Met behulp van een filmpje (te vinden op de website van Kennisnet) wordt de leerlingen door leeftijdsgenoten uitgelegd hoe ze moeten filmen met een iPad en hoe ze hun gefilmde scènes kunnen monteren. Als de koptelefoons op gaan en de leerlingen het filmpje starten wordt het wederom muisstil en nee… ik ben niet nodig. Herstel… alleen nodig bij het duo waarbij het filmpje steeds vastloopt en dat heeft dan weer te maken met een overbezet accespoint, dus veel kan ik niet voor ze betekenen. Ook de opdracht: film de leukste, gekste, grappigste en/of saaiste plekken in je school wordt door middel van een filmpje uitgelegd en is helder genoeg voor ze om aan de slag te gaan. Het enige dat ze nodig denken te hebben van mij is toestemming om het lokaal te verlaten en dan vliegen ze allemaal uit. Een leeg lokaal is wat overblijft.
Tijdens mijn rondlopen zie ik dat de leerlingen de opdracht zeer serieus nemen. Iets wat ik niet echt verwacht had. Mijn bedoeling was vooral om ze wat beeldmateriaal te laten schieten, waarmee ze het monteren kunnen oefenen. Ieder lokaal en elke ruimte wordt echter uitgebreid aangekondigd. Bij één tweetal vertelt de cameraman aan de presentatrice wat ze over de koffiekamer moet vertellen, wat dan ook keurig door haar herhaald wordt. Als ik even later weer voorbij kom hoor ik dat zelfs de zoetjes uitgebreid beschreven worden. Op deze manier wordt er, zoals ik al in mijn vorige Blog beschreef en hoewel niet bedoeld, weer veel taal gebruikt. Het onbeoogde leren, zoals nog niet zo lang geleden in de ‘onderwijs van morgenblog’ is beschreven, een veel krachtiger middel dan we waarschijnlijk met z’n allen in de gaten hebben. Ik loop weer verder en nee… ik ben nog steeds niet echt nodig. De meeste vragen zijn toestemmingsvragen: ‘Mag ik op de stoel van meneer Tommy (conciërge) gaan zitten en dan gefilmd worden?’ of ‘ Mogen we even naar de gymzaal?’ Slechts één duo heeft een filmprobleem. Ze hebben op één of andere manier de camera aan de voorkant aangezet en weten niet meer hoe ze die kunnen omschakelen naar de achterkant. Na ze uitleg te hebben gegeven over hoe ze het probleem de volgende keer zelf op kunnen lossen gaan ze weer vrolijk verder en ik ook, met m’n rondje, genietend van wat ik zie en hoewel ik heel goed begrijp dat het loslaten van de kinderen spannend, raar en/of anders is en ik dit op bepaalde momenten ook zo voel; wat minder sturen en meer coachen geeft de leerlingen niet alleen een boost voor hun zelfvertrouwen, het geeft hen ook de ruimte om zelf verantwoordelijk te kunnen zijn voor hun eigen leerproces.